Argentinië

Rock Cosquin

Cosquin is een dorpje zo´n 30 kilometer buiten Cordoba waar het festival plaatsvond totdat het enkele jaren geleden een beetje uit zijn voegen groeide en het verplaatst werd naar een groot leeg terrein, ingeklemd tussen een bergrug en een meertje, in de buurt van San Roque, weer zo´n tien kilometer buiten Cosquin (San Roque wordt overigens voor de gelegenheid even omgedoopt in San Rock-e). Het festival duurt in totaal vijf dagen, van woensdag tot zondag en ook hier zijn de gebruikelijke pinkpop/Lowlands tafarelen te zien: campings vol ingestorte tenten, dronken verdwaalde rockers in de berm en stapels lege bierflessen en halfafgekloven broodjes ondefinieerbaar vlees.
Het festivalterrein zelf telt, naast de eettentjes en dergelijke, een groot podia, een klein podia en een nog kleiner podia en biedt ongeveer plaats aan 10.000 personen. Daarnaast was er dit jaar voor het eerst, voor de personen die slapen vooral iets vinden wat je overdag doet (of helemaal niet), een ´technotent´ waar tot in de vroege uurtjes keiharde house te horen was.

Ikzelf ben samen met een aantal Argentijnse vrienden alleen op zaterdag een kijkje wezen nemen. Op deze dag stonden onder andere de voor mij volstrekt onbekende, maar in Argentinië razendpopulaire, bands Pier, Arbol, Miranda!, Catupecu Machu en Babasonics geprogrammeerd.
Pier was een doorsnee rockband zoals er waarschijnlijk duizenden te vinden zijn op de hele wereld en sprak mij dan ook niet echt aan. Miranda! daarentegen is een wat aparter gezelschap. De bandleden (allen overigens homosexueel) waren gekleed alsof ze een bijrolletje in Startrek hadden en de muziek was een soort futuristische electronicamuziek met een vleugje rock.
Arbol, Catupecu Machu en Babasonics zijn alledrie zeer populaire rockbands die alleen maar de eerste noot van een liedje hoeven te spelen, waarna het Argentijnse publiek massaal het liedje verder afmaakt. Arbol besteedde het concert vooral aan het belachelijk maken van een andere band, die hetzelfde, naar ik begreep, een dag eerder met Arbol had gedaan. De zanger van Babasonics was gekleed alsof hij net uit de jaren zeventig kwam rollen, maar de muziek die ze maakten was, voor een antirocker als ik, wel het meest aangenaam.
Nadat Babasonicos de zaterdag had afgesloten werd het feestje, voor diegenen die nog wat geld over hadden, voortgezet in de electronicatent. De rest vertrok weer naar huis of kroop in zijn tent, voor zover die nog overeind stond.

Geschreven door Bart - 30 januari 2006